ŞİİR: NAZIM HİKMET - BİR HAZİN HÜRRİYET (1951)

30 Ocak 1951
BİR HAZİN HÜRRİYET


Satarsın gözlerinin dikkatini, ellerinin nurunu,

bir lokma bile tatmadan yoğurursun

                   bütün nimetlerin hamurunu.

Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında,

ananı ağlatanı Karun etmek hürriyetiyle hürsün!



Sen doğar doğmaz dikilirler tepene,

işler ömrün boyunca durup dinlenmeden yalan

                                değirmenleri,



büyük hürriyetinle parmağın şakağında düşünürsün

                                  vicdan hürriyetiyle,

                                                     hürsün!



Başın ensenden kesik gibi düşük,

kolların iki yanında upuzun,

büyük hürriyetinle dolaşıp durursun,

işsiz kalmak hürriyetiyle,

                         hürsün!



En yakın insanınmış gibi seversin memleketini,

günün birinde, meselâ, Amerika'ya ciro ederler onu

seni de büyük hürriyetinle beraber,

                       hava üssü olmak hürriyetiyle,

                                                   hürsün!



Yapışır yakana kopası elleri Valstrit'in,

günün birinde, diyelim ki, Kore'ye gönderilebilirsin,

büyük hürriyetinle bir çukuru doldurulabilirsin,



meçhul asker olmak hürriyetiyle,

                               hürsün!



Bir âlet, bir sayı, bir vesile gibi değil

insan gibi yaşamalıyız dersin,

büyük hürriyetinle basarlar kelepçeyi,

yakalanmak, hapse girmek, hatta asılmak hürriyetinle,

                                                    hürsün!



Ne demir, ne tahta, ne tül perde var hayatında,



hürriyeti seçmene lüzum yok

hürsün.

Bu hürriyet hazin şey yıldızların altında.
1951